Przystąpienie do długu
Umowa o przystąpienie do długu jest formą osobistego zabezpieczenia wierzytelności.
Przystąpienie do długu polega na powiększeniu grona podmiotów zobowiązanych do spłaty długu.
Dla wierzyciela zawarcie takiej umowy oznacza pozyskanie dodatkowego źródła spłaty należnej mu wierzytelności. Umowę tego rodzaju należy odróżnić od zwolnienia z długu. Przy umowie przestąpienia do długu dłużnik główny pozostaje nadal zobowiązany do zapłaty.
–umowa przystąpienia do długu nie jest opisana przez Kodeks cywilny (jest zatem tzw. umowa nienazwaną), jednak dopuszczalna na zasadzie swobody umów,
–stronami umowy są wierzyciel i przystępujący, natomiast dłużnik nie musi, ale może być stroną umowy,
–od momentu zawarcia umowy przystąpienia do długu – przystępujący jest zobowiązany solidarnie z dłużnikiem głównym,
–umowa może przewidywać przystąpienie do całości bądź jedynie do części długu,
–Zawarcie umowy przystąpienia do długu wywołuje podwójny skutek prawny.
Z jednej strony przystępujący zaciąga własne zobowiązanie wobec drugiej strony czynności prawnej, które polega na obowiązku przystąpienia do długu.
Z drugiej strony sam fakt zawarcia umowy skutkuje wstąpieniem w pasywną stronę zobowiązania zabezpieczanego oraz tworzy zobowiązanie przystępującego do zaspokojenia wierzyciela głównego. Strony mogą jednakże w treści umowy inaczej określić zakres i moment czasowy wywoływanych przezeń skutków.
Umowa powinna być zawarta na piśmie. Umowa o przystąpienie do długu może być zawarta co do długu już istniejącego, ale także co do długu przyszłego. W tym jednak przypadku umowa powinna określać górną granicę, co do której przystępujący będzie odpowiadał.
Równie skuteczną metodą okazuje się jednak być także umowa kumulatywnego przystąpienia do długu (zwaną także łącznym objęciem długu).
Konstrukcja owa nie została uregulowana wprost w Kodeksie cywilnym, niemniej jednak dopuszczalność jej stosowania wywodzona jest z ogólnej zasady swobody umów (art. 3531 k.c.).
Istotą o przystąpienie do długu jest przekształcenie podmiotowe w zobowiązaniu, polegające na powiększeniu grona dłużników. Pomiędzy pierwotnym dłużnikiem, a przystępującym powstaje stosunek solidarności, który ma swoje źródło w czynności prawnej. A zgodnie z art. 369 k.c. zobowiązanie jest solidarne, jeżeli to wynika z ustawy lub z czynności prawnej.
Zawarcie umowy przystąpienia do długu wywołuje podwójny skutek prawny.
Z jednej strony przystępujący zaciąga własne zobowiązanie wobec drugiej strony czynności prawnej, które polega na obowiązku przystąpienia do długu.
Z drugiej strony sam fakt zawarcia umowy skutkuje wstąpieniem w pasywną stronę zobowiązania zabezpieczanego oraz tworzy zobowiązanie przystępującego do zaspokojenia wierzyciela głównego. Strony mogą jednakże w treści umowy inaczej określić zakres i moment czasowy wywoływanych przezeń skutków.